belki de; "ben evet bi ara öldüm ama şimdi yeniden aranızdayım,geçti" demeliydim. belki de en azndan bi süre ölmüş gbi yapmalıydım. ama yapmadım. ama ölmedim..
kafam dağınık.. planlar dağınık, günüm dağınık, odam dağınık...
öyle bi dağınıklık ki bi dakka ben bi üzülüp geliyorumun bile farkına vardırmıyor. sanki dağınıklığa,oraya buraya saçılmış şeylerin altına saklamışım kamufle etsin diye herşeyi. oyüzden bu kalabalık gidince ortaya ne çıkcaanı tam olarak kestiremediğimden toplamaya da korkuyorum.. belki.
odamdayım. karşımdaki kütüphanenin en alt rafından Bun Design poşetli kırmızı paketli şey bana uyuz uyuz sırıtıyo.keşke 13 üncü katta filan oturuyo olsaydım da boşluğa doğru fırlatabilseydm onu. görmezden geliyorum bunun yerine. 'ne var be?! ' diip önüme dönüyorum daha çok..
kızgın mıyım? biraz kimsesiz bi kızgınlık..üzgün müyüm? okadar çok değil.. kırgın mıyım? bir hayli..
ve sorsanız sen olsan hangisini seçerdn diye.. cevap veremezdim..bunlar siyam ikizleri gbi. ayıramıyosun. birini çekince diğeri de geliyor..
önümü pek göremiyor olabilirim. düneyse zaten bakamıyorum, bakmak istemiyorum.
ama biliyorum. bunlar hep olur.. hep de geçer..
' GEÇTİ ' anonsu... gelirken bi ses et.. odamı filan toparlayayım....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder