hayat biz kendisinin ne kadan da sıradanlaşmaya başladığından sebep birşeyler yapıp bu tekdüzelikten kurtulmaya karar verdiğimiz an kendini o aynı hızla dönüp dönüp içimizi bayan çarktan kurtarıp yeni ufuklar açıyor önümüze. sanki dikkat çekmek ister gibi. bu hayat senin salaklaşma da önüne bak der gibi. iyi ki var dedirten bir kısır döngü gibi.
işte böyle zamanlarda dünya mı daha canlı ve duyarlı yoksa biz mi diye sormadan edemiyorum.
tavuk mu yumurtadan yumurta mı tavuktan diyesim bile geliyor. ama bildiğim şey, sanırım dünya bizi hala sevyor zira her bahar değiştirdiği derilerin, boşluğa fırlattığı küf tutmuş çarkların haddi de yok hesabı da.

bence biz döngüden daha da çok kısırız. bazen düşününce hep elde var sıfırız.