Şu hayatta sadece iç huzurumu arıyorum. Gerçekten. Nerde,kimde,ya da nasıl? tek dert bu. aslında hiç birşeyim. aslında hepimiz böyleyiz. hayatında sadece huzur olsa sonsuz huzur olsa başka her türlü şeyin anlamını yitirdiği varlıklarız. herşeyi olsa sadece huzuru olmasa bu defa da sahip olunanların hiçbir şey ifade etmediği.hem hiçbişey hem herşey demek bu. her birimiz bu dünyada hem hiçbirşeyiz, hemde herbişey.
herşey senin gördüğün kadar var. ben senin gördüğün kadarım. ne yaparsam yapayım.
aslında hepimiz en iyisinden bir fotoğraf makinesiyle doğmuşuz.hayatta istediği yeri netleyen, istemediğini flulaştıran.hemde 3D. ama kullanmasını bilmiyoruz işte. yada yeterince fotoğraf çekip pratik yapmıyoruz.ve haliyle de ilerleyemiyoruz,gelişemiyoruz. kendi hayatlarımıza karşı cahil kalıyoruz.
evet çok karamsar bir tablo oldu. ama kendime baktığımda etrafıma baktığımda gördüklerim bunlar. ne kadar yetersiz olduğumuz, ne kadar kendimizi dünyalar sandığımız.
bize en çok zarar veren şey herşeyi bildiğimizi sanmamız. bilmişliklerim beni yoruyor, okadar çoklar ki, gözlerimi kör ediyorlar. fotoğraflar da o yüzden istediğim gibi çıkmıyor zaten..