çünkü ben...

kendimi deli gibi dağıtasım yerlere atasım aklıma her eseni o anda gidip yapasım 'yarın ne yapıcam' ı lügattan atıp sadece bugünle dibine kadar yaşayasım kime ne hissetsem bağıra çağıra haykırasım en güzel yıllarım bunlar bu enerjiyi sonra nerde bulucam diyip sonuna kadar harcayasım her gece yatağa kafamı koyduğumda o günden kendme hiçbir 'şunu da yapsamıydım' bırakmadan uykulara dalasım pembe gözlüğümü uyurken bile çıkarmayıp sabaha da herşeyi pembe görerek uyanasım istediğim şeyi tam da istediğim zaman istediğim insanla konuşasım istediğim insanların yanında olmak için istedikleri gibi olasım mutluluğu içimde aradığım kadar dışarda da arayasım bulamadığımda da ne kadar üzgün olduğumu söylerken çoktan yeni ufuklara yelken açmış olasım var! var evet ama bir de benim tüm bunların başıma ne çoraplar ördüğü ve hergün beni biraz daha kimsenin dışardan bakınca göremez olup tersine içeriyi ne kadar da kalabalık sandığı bir yalnızlığa iten bir geçmişim var.
ve ben bugün geçmişimi geliş fiyatının yarısına satıyorum. çünkü çok içim acıyarak biliyorum; bedavaya bile versem, zarar etmicem...